W SPRAWIE WYPOWIEDZI MAŁOPOLSKIEJ KURATOR OŚWIATY

Łódź, 22 lutego 2019 r.

Anna Zalewska

Ministerstwo Edukacji Narodowej

Szanowna Pani!

Małopolska kuratorka oświaty, Pani Barbara Nowak, stwierdziła na Twitterze, że deklaracja warszawskiej polityki miejskiej na rzecz osób LGBT+ „TO PROPAGOWANIE MIĘDZY INNYMI PEDOFILII”. Pytała również „WARSZAWIACY DLACZEGO GODZICIE SIĘ NA KRZYWDZENIE WASZYCH DZIECI?!”.

Poglądy Pani Nowak nie posiadają żadnego umocowania naukowego — ani heteroseksualność, ani nieheteroseksualność same w sobie nie implikują „żadnej szczególnej predyspozycji do zakazanego prawem wykorzystywania seksualnego dzieci” (stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego”.  W podręczniku LGB. Zdrowie psychiczne i seksualne (red. R. Kowalczyk, R. J. Tritt, Z. Lew-Starowicz) Anna Mazurczak i Marcin Rodzinka piszą dobitnie: „identyfikowanie orientacji nieheteroseksualnej jako choroby czy utożsamianie jej z pedofilią jest rażąco niezgodne ze stanem aktualnej wiedzy medycznej, psychologicznej oraz seksuologicznej”.

Nieprawdą jest również, że edukacja seksualna zgodna ze standardami WHO jest formą propagowania pedofilii. Standardy te przewidują, między innymi, przekazywanie wiedzy o normach prawnych związanych z dopuszczalną aktywnością seksualną, konsekwencjach niechcianych zachowań seksualnych, unikaniu niebezpiecznych czy niechcianych doświadczeń seksualnych, o poczuciu odpowiedzialności za przeciwdziałanie wykorzystywaniu seksualnemu, przemocy seksualnej (standard dla wieku 4-6 lat określa konieczność przekazania informacji, że niektórzy ludzie mogą udawać miłych, po to, by posunąć się do przemocy i wykorzystać dziecko; kształtowanie postaw obejmuje w tym przypadku umacnianie w dziecku świadomości dziecku, że jego ciało należy do niego i związanych z tym praw; postawa „Moje ciało należy do mnie” znajduje się wśród standardów dla najmłodszej grupy wiekowej).

Co więcej, warszawska deklaracja jest realizacją zasad zawartych w Konstytucji RP oraz ustawie Prawo oświatowe. Warto przy tej okazji zaznaczyć, że wzmiankowane w Prawie oświatowym respektowanie chrześcijańskiego systemu wartości, przy przyjęciu za podstawę nauczania uniwersalnych zasad etyki, obejmuje nie tylko tzw. przykazanie miłości, obejmujące nawet wrogów, ale uwzględniać musi również stanowisko tych wspólnot chrześcijańskich, które w pełni akceptują, włącznie z udzielaniem ślubów, osoby homoseksualne.

Poniżej pozwalam sobie zestawić zasady Konstytucji, przepisy Prawa oświatowego i fragmenty warszawskiej deklaracji.

Konstytucja RP

Art. 1: Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.

Art. 30: Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Deklaracja/Wstęp

„Warszawa jest dla wszystkich, dlatego chcę, aby była miastem bez dyskryminacji, bez języka nienawiści i przemocy”.

„Wśród prawie 2 milionów ludzi, którzy tworzą wspólnotę mieszkanek i mieszkańców

Warszawy, nawet 200 tys. osób to członkowie społeczności LGBT+. Warszawa – bardziej

otwarta na różnorodność niż wiele innych miejsc w kraju – jest dla osób LGBT+

miejscem, gdzie mogą łatwiej żyć, kochać i spełniać swoje aspiracje. Często

przeprowadzają się one do stolicy i dopiero tu mogą być sobą. To niestety nie oznacza, że  nie spotykają się z przemocą fizyczną, dyskryminacją, mową nienawiści czy

koniecznością ukrywania swojej orientacji psychoseksualnej i tożsamości płciowej przed

innymi w pracy, szkole czy na ulicy.

W świetle coraz większej akceptacji dla postaw skrajnych, otwartej mowy nienawiści

stosowanej przez czołowych polityków rządu, radykalizacji postaw i coraz częściej

pojawiających się incydentów przemocy i aktywności grup o jawnie faszystowskich

poglądach oraz demontażu państwa prawa, konieczne jest wprowadzenie skutecznych

działań antydyskryminacyjnych. Warszawa nie może pozostać bierna”.

Deklaracja

„Patronat Prezydenta m.st. Warszawy nad Paradą Równości”.

„Powołanie pełnomocnika Prezydenta m.st. Warszawy art. społeczności LGBT+ z

odpowiednim umocowaniem w strukturze Urzędu m.st. Warszawy

pozwalającym na koordynację działań wdrożeniowych niniejszej deklaracji i

innych działań na rzecz społeczności LGBT+”.

Konstytucja RP

Art. 5: Rzeczpospolita Polska […] zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli […].

Prawo oświatowe (Dz. U. 2017, poz. 59)

Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności.

Art. 1

ustęp 3: wychowanie rozumiane jako wspieranie dziecka w rozwoju ku pełnej

dojrzałości w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej, wzmacniane i uzupełniane przez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży;

ustęp 12: kształtowanie u uczniów postaw prospołecznych, w tym poprzez możliwość udziału w działaniach z zakresu wolontariatu, sprzyjających aktywnemu uczestnictwu uczniów w życiu społecznym;

ustęp 21: upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o bezpieczeństwie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec zagrożeń, w tym związanych z korzystaniem z technologii informacyjno-komunikacyjnych, i sytuacji nadzwyczajnych.

Deklaracja

„Reaktywacja hostelu interwencyjnego dla osób LGBT+ i stworzenie warunków

do jego trwałego funkcjonowania w modelu ekonomii społecznej.

Wypracowanie modelu, czyli formuły prawno-finansowej, będzie wstępnym,

wydzielonym etapem reaktywacji”.

„Wprowadzenie miejskiego mechanizmu zgłaszania, monitorowania i

prowadzenia statystyk zachowań mogących mieć znamiona przestępstwa z

nienawiści motywowanych homofobią i transfobią oraz zwiększenie dostępności

wsparcia psychologicznego i prawnego dla osób LGBT+ będących ofiarami

przestępstw z nienawiści”.

„Wprowadzenie do stołecznych szkół „latarników” i wzmocnienie działań antyprzemocowych.

Uczniowie i uczennice LGBT+ są w szczególny sposób narażeni na przemoc, mowę

nienawiści, odrzucenie i dyskryminację. Młode osoby LGBT+ znacznie częściej niż ich

rówieśnicy mają myśli samobójcze, zapadają na depresję i zmagają się z niską

samooceną. Nie zawsze znajdują wsparcie wśród rodziny albo znajomych. Z tego powodu

miasto stołeczne Warszawa powinno stworzyć sieć „latarników” społecznych, czyli

nauczycieli i nauczycielek lub pedagogów i pedagożek szkolnych, którzy i które będą

monitorować sytuację uczniów LGBT+ w warszawskich szkołach podstawowych i

średnich. Osoby te, we współpracy z innymi nauczycielami i nauczycielkami, będą w

stanie udzielać potrzebnego wsparcia potrzebującym osobom”.

„Wprowadzenie edukacji antydyskryminacyjnej i seksualnej w każdej szkole,

uwzględniającej kwestie tożsamości psychoseksualnej i identyfikacji płciowej,

zgodnej ze standardami i wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)”.

Konstytucja RP

Art. 32

1: Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.

2: Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Deklaracja

„Podpisanie i wdrożenie Karty Różnorodności w Urzędzie i jednostkach m.st.

Warszawy”.

„Współpraca z pracodawcami przyjaznymi dla osób LGBT+, w tym w         szczególności z tzw. tęczowymi sieciami pracowniczymi i promocja dobrych        praktyk”.

„Stosowanie klauzul antydyskryminacyjnych w umowach z kontrahentami

Miasta”.

Konstytucja RP

Art. 73: Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury.

Deklaracja

„Stworzenie centrum kulturowo-społecznościowego dla osób LGBT+

poprzedzone etapem wstępnym, tj. opracowaniem formuły i ram programowych

centrum we współpracy i na podstawie szerokich konsultacji ze społecznością

LGBT+”.

„Zapewnienie wolności artystycznej w miejskich instytucjach kultury”.

„Rozpoznanie potrzeb i wsparcie klubów sportowych skupiających osoby LGBT+”.

Pamiętać należy, że zgodnie z Konstytucją władza publiczna winna zachowywać bezstronność światopoglądową. Pani Nowak, jak i przedstawiciele Pani środowiska politycznego mogą, przykładowo, negatywnie oceniać homoseksualność kierując się przekonaniami motywowanymi religijnie. Nie może mieć to jednak wpływu na sferę publiczną, w tym na dobrostan dzieci. Skandaliczny jest brak wiedzy Pani Nowak na temat zdrowia psychicznego osób LGBT+, w tym dzieci i młodzieży. Wspomnieć tu można o specyficznych stresorach skutkujących opisywanym w literaturze fachowej stresem mniejszościowym.

Jak trafnie ujęto to na profilu Facebookowym Miłość nie wyklucza:

„Jak mówi sama kurator Nowak, nauczyciel to zawód obarczony szczególną odpowiedzialnością. A jednak wykazała się skrajną nieodpowiedzialnością, rozpowszechniając informacje kłamliwe.
Barbara Nowak podkreśla, jak ważni dla niej są uczniowie, a jednak z łatwością przychodzi jej obrażanie i wykluczanie całej grupy społecznej. Aby zobrazować, jak tragiczne w skutkach może być takie traktowanie, należy przypomnieć historię Dominika z Bieżunia - chłopca, który powiesił się, bo jego rówieśnicy wyzywali go od m.in od „pedziów”.

Domagamy się zdymisjonowania małopolskiej kurator oświaty. Każdy kolejny dzień jej urzędowania oznacza, że MEN godzi się na wykluczanie i stosowanie mowy nienawiści wobec osób nieheteroseksualnych”.

W pełni solidaryzuję się z tymi słowami wzywając Panią do dokonania stosowanych zmian na stanowisku kuratora małopolskiego.

Pismo przekazuję do publicznej wiadomości.